De Rovers van Scythië review
De Rovers van Scythië bordspel beoordeling
De Rovers van Scythië en een bordspel dat zich afspeelt voor de geboorte van Christus, wist Wikipedia mij te vertellen. Dat dit spel nauw verwant is aan de Rovers van de Noordzee (Winnaar van de Nederlandse Spellenprijs 2019) , is dan weer wel parate kennis.
De Rovens van Scythië een bordspel dat best goed uitziet, maar de hoge verwachtingen werden voor mij niet helemaal waar gemaakt. De soepelheid van spelen had best iets beter gekund.
Spelers: 1-4 Speelduur: 80 min Leeftijd: 12+
Even een korte beschrijving van De Rovers van Scythië.
Een tijdje terug, ergens in dat gebied waar tegenwoordig de Stan-landen liggen, gingen ruiterstammen op plundertochten naar het zuiden en westen. Ze waren op zoek naar schatten en roem.
Maar maak je geen zorgen, in dit bordspel zijn het juist de spelers die de rol van plunderaars op zich nemen. Voor degenen die een kick krijgen van plunderen, moet ik je teleurstellen. Er is absoluut geen bloedvergieten of ondeugd te bespeuren in dit spel; het is allemaal behoorlijk vriendschappelijk.
Hier hebben we te maken met een 'worker placement'-spel, waarbij je jouw stamleden op het bord plaatst en er beloningen voor krijgt. De twist hier is dat wanneer je een stamlid op het bord plaatst, je meteen een actie uitvoert, en wanneer je er een weghaalt, krijg je vaak nog een extra actie.
Het prachtige speelbord bestaat uit vijf delen. Vier gebieden waar je kunt gaan plunderen en helemaal bovenaan vind je jullie eigen dorp. Als je op Campanië wilt trekken, moet je zorgen voor genoeg krijgers en voedsel. Huurlingen en proviand kun je oppikken in het dorp, waarna je rooftocht kan beginnen.
In het begin is de kans op succes behoorlijk groot; je kunt bijna zeker zijn van een flinke buit. Goud levert punten op aan het einde van het spel, en wagens zijn altijd handig voor rooftochten naar verder gelegen gebieden. Je kunt uitrusting in het dorp verkopen en daar paarden voor terugkrijgen.
Als je de smaak te pakken krijgt en ambitieus bent, kun je zelfs je geluk beproeven in Griekenland. Dat is echter ver weg, de tegenstanders zijn taai en de risico's zijn behoorlijk groot, maar daar valt wel de meeste buit te halen.
Dit spel is bedacht door Shem Philips. In Nederland was "De Rovers van de Noordzee" zijn grootste hit, maar hij heeft nog veel meer geweldige spellen op zijn naam staan.
Hoe is de Rovers van Scythië mij bevallen?
De verwachtingen waren torenhoog. Dit spel werd gecreëerd door een gevierde auteur, en zelfs Tom Vasel van de Dice Tower was laaiend enthousiast.
Het spijt me, maar ik kan dat enthousiasme niet volledig delen. Dat gezegd hebbende, dit spel ziet er absoluut geweldig uit. Het bord is prachtig, de spelonderdelen zijn van hoge kwaliteit, en het artwork op de kaarten met strijders (waar zowel mannen als vrouwen op te vinden zijn) is indrukwekkend.
Het spelmechanisme verloopt soepel en is vrij snel. Het is een stevig spel, maar als je wat ervaring hebt, kun je het in minder dan een uur afronden. Er waren echter een paar zaken die me een beetje dwarszaten.
Het gebrek aan interactie is opvallend. Je bent bezig met een race om punten te scoren, maar je hebt nauwelijks interactie met andere spelers.
In het dorp zijn de acties waarmee je meer mensen, voedsel of geld kunt verkrijgen, nogal beperkt. Bovendien kun je de volgorde van de twee beschikbare acties niet zelf bepalen. Dit kan leiden tot situaties waarin je vastloopt en soms nutteloze acties moet ondernemen.
De stamleden die je op het bord plaatst, komen in verschillende kleuren. Op bepaalde locaties kun je alleen een grijze stamlid plaatsen. Als je toevallig een rode stamlid hebt, moet je eerst ergens een grijze vinden zodat je de volgende beurt wel de aktie kunt doen die je wilt.
Deze obstakels te samen met de beperkte interactie zorgden bij mij voor minder speelplezier.