Lees niet verder, dit wordt heel saai.
Waarom saai? Omdat ik je wil vertellen hoe een saai thema in combinatie met een geweldig eenvoudig spel mechanisme, tot een ontzettend goed en toegankelijk spel gemaakt kan worden.
In
Patchwork (geschikt voor 2 spelers, vanaf een jaar of 8), maak je een lapjesdeken. Een thema waarvoor in ieder bejaardenhuis de polonaise wordt ingezet.
Met tetris-achtige stukjes probeer je zo goed mogelijk om je eigen bordje vol te leggen. De stukjes liggen in een grote cirkel op tafel en iedere beurt zijn er maximaal 3 stukjes waaruit je kan kiezen.
Een stukje kan je kopen met knopen (het geld in dit spel) maar je moet ook betalen in tijd. De tijd wordt op een apart bord bijgehouden. Degene die achteraan staat op het tijdbord is aan de beurt. Deze regel maakt Patchwork geweldig. Het is namelijk heel goed mogelijk dat je een beurt hebt gedaan en dat je nog steeds achteraan staat en dus meerdere keren achter elkaar aan de beurt bent.
Voor je het weet is je “mens-erger-je-niet” Oma ineens 3 beurten voor uit aan het denken zonder dat ze het zelf door heeft.
Uwe Rosenberg (de bedenker van Patchwork), is er in geslaagd om een zeer toegankelijk spel te maken, zowel interessant voor de niet-gamer, als de speler met meer ervaring!
Jarenlang heb ik in een Uwe Rosenberg pyjama geslapen. Hij heeft voor veel vernieuwing in bordspellen gezorgd.
Boonanza,
Agricola en Patchwork zijn de spellen die er bovenuit steken!