Review van Lumicora

10 april 2025 Patrick ten Hoorn

Lumicora: bouw een rif, trek een krabben, zeesterren of schelpen aan.

Zin in een spel dat er prachtig uitziet én je hersens laat kraken, zonder dat je meteen een hele avond kwijt bent? Lumicora duikt ergens tussen puzzelen, plannen en kleurentherapie in. In dit spel bouw je stukje bij beetje een koraalrif en probeer je onderwaterbewoners aan te trekken. Of je nu een bordspelveteraan bent of gewoon iemand die zich laat verleiden door de glow in the dark doos – Lumicora is verrassend toegankelijk. Maar vergis je niet: er zit genoeg pit in om ook fanatieke planners tevreden te houden.

Zo werkt het ongeveer

Iedere speler krijgt een bordje (je eigen rif) en vier rif tegels tegels om mee te starten. Dat bordje heeft twee kanten: eentje voor de beginneling en eentje voor mensen die graag hun hersenen laten sudderen. Pak kalksteen, om je rif later uit te kunnen breiden. Je beurt bestaat uit 3 stappen.

Een riftegel die aan je persoonlijke bord ligt terugplaatsen in het algemene aanbod van tegels

2. Een van de 3 opties uitvoeren

A. Kalksteenpakken (om je rif groter tekunnen maken)

B. Een riftegel die aan je bord ligt op hand nemen

C. Tot 3 riftegels van dezelfde kleur uit het algemene aanbod op hand nemen.

3. Een tegel uit je hand op je eigen rif leggen, mits je een riftegel op hand hebt genomen deze beurt.

Kalksteen klinkt niet sexy, maar geloof ons: je hebt het nodig om je tegels op bepaalde plekken te mogen leggen. Zonder dat spul kom je nergens.

Scoren of doorspelen?

Een van de interessantere keuzes in Lumicora zit ’m in het scoresysteem. Je scoort punten per kleur, gebaseerd op hoe diep de tegel ligt in je rif (ja, het gaat de diepte in). Maar – en hier komt het sluwe stukje – je mag elke kleur maar één keer scoren per spel. Dat betekent: kies je moment. Scoor je vroeg, dan krijg je wat kalksteen terug. Scoor je laat, dan heb je hopelijk meer punten… tenzij iemand je voor is. Spannend? Soms. Frustrerend? Ook ja.
En dan kun je ook nog diertjes verzamelen – zeepaardjes, krabben, zeesterren – die allemaal op hun eigen manier scoren. Plus nog bonuspunten voor overgebleven kalksteen, sterretjes op tegels. De speler met het meeste koraal van een kleur ontvangt ook nog een leuke punten bonus. Kortom: genoeg manieren om jezelf rijk te rekenen.

Met z’n tweeën, drieën, vieren – of gewoon in je eentje

Lumicora speelt lekker vlot met 2 tot 4 spelers. Omdat je meestal gewoon je eigen ding doet, blijft het tempo er goed in. Een potje duurt zo’n 30 tot 45 minuten – tenzij iemand eeuwig zit te dubben (je weet wie je bent). En als je liever solo speelt: iemand heeft een creatieve variant bedacht waarbij een denkbeeldige tegenstander tegels van de atol pakt. Werkt verrassend goed, al moet je wel een beetje tegen jezelf kunnen verliezen.

Wat maakt Lumicora... anders?

Eerlijk is eerlijk: het eerste wat opvalt zijn de kleuren. Het hele spel is een feestje voor je netvlies. Alles ziet er gelikt uit – van de tegels tot de glow in de dark doos.
Kleine kanttekeningen
Niet alles is zonneschijn onder water. Soms voelt het jammer dat je per beurt maar één tegel op je eigen bord mag leggen – zeker als je net een briljant plan hebt. Ook is een hele beurt opofferen voor alleen wat kalksteen niet bepaald enerverend. En met slechts tien rondes heb je soms het idee dat het spel stopt net als je rif eindelijk ergens op begint te lijken.
De speler interactie is ook wat beperkt naar mijn smaak.

Eindbalans

Lumicora is een visueel knap stukje puzzelplezier met een vleugje strategie. Het spel biedt genoeg om lekker in te duiken, zonder dat je meteen verdrinkt in de regels. Geen revolutie in de spellenwereld, maar absoluut een fijne toevoeging aan je collectie – vooral als je houdt van kleur, puzzelen.